Jestem Misiem o Bardzo Małym Rozumku i długie słowa sprawiają mi wielką trudność. Jestem tu gdzie stoję, ale jeśli się ruszę, to mogę się zgubić. – Jeśli chodzi o mnie – gderał Kłapouchy – to nie znoszę tego całego mycia. Nowoczesna bzdura, i tyle. Jeśli spadniesz na kogoś, nie wystarczy powiedzieć, że nie chciałeś. Rozdział IV, w którym Kłapouchy gubi ogon, a Puchatek go znajduje - czwarty rozdział książki Kubuś Puchatek autorstwa A.A Milne'a Poniżej cały rozdział w przekładzie Ireny Tuwim. Poczciwy, bury osioł Kłapouchy stał sobie samotnie w zaroślach ostu na skraju Lasu, z łbem zwieszonym ku ziemi, i rozmyślał o sprawach tego świata. Od czasu do czasu smętnie zapytywał samego Kubuś nie uchodzi za bohatera mądrego, ale potrafi rozbawić i ma dystans do siebie, jest uczciwy i prawdomówny. Wydaje się, że to świetny przyjaciel, na którego można liczyć. Miś o bardzo małym rozumku jest skarbnicą cytatów, nad którymi zastawiają się czasem filozofowie i które pod analityczną lupę biorą psycholodzy. Świat Kubusia Puchatka ze wszystkimi jego mieszkańcami: Misiem o bardzo małym rozumku, Kłapouchym nad którym ciągle kłębią się chmury i Tygryskiem, który myśli tylko o brykaniu. Notka: Nagle rozległo się burczenie w brzuszku. To mógł być tylko Kubuś Puchatek. Choć wtedy miś Kubuś Puchatek to Miś o Bardzo Małym Rozumku. Jest bardzo łakomy, stale ma chęć na małe Conieco, lubi leniuchować. Potrafi cieszyć się wszystkim i jest wszystkim życzliwy. Jeżeli nawet nie potrafi pomóc, jest dumny z tego, że się starał. Stale przekręca wyrazy i wyśpiewuje swoje mruczanki. Puchatek nie ma wiele Rozumu, "KUBUŚ PUCHATEK". Miś o Bardzo Małym Rozumku. tytułowy bohater książki A. A. Milne'a. Alan Alexander Milne urodził się 18 stycznia 1882 r. w Londynie,. zmarł 31 stycznia 1956 roku. W 1920 roku urodził się jego jedyny syn Christopher Robin (Krzyś). Przejęty narodzinami syna tata, Im bardziej Puchatek zaglądał do środka, tym bardziej tam Prosiaczka nie było. Jest Biegun Południowy i jest chyba jeszcze Biegun Wschodni i Zachodni, choć ludzie nie lubią o nich mówić. Jestem Misiem o Bardzo Małym Rozumku i długie słowa sprawiają mi wielką trudność. Kubuś Puchatek i wszystkie postacie z bajki dla dzieci: Kubuś Puchatek – miś o małym rozumku, co uwielbia miodek. Prosiaczek – jego najlepszy przyjaciel. Kłapouchy ponury osiołek ale wszyscy go kochają. Tygrysek lubi brykać. Królik. Pan Sowa. Kangurzyca. Maleństwo. KUBUŚ PUCHATEK-grubiutki pluszowy miś „o bardzo małym rozumku”. Naiwny i niezbyt mądry, ale bardzo sympatyczny, życzliwy i uczynny. Przyjaźni się z Prosiaczkiem i bardzo lubi miód. Jego zwyczaj to codzienne „małe co nieco” - drugie śniadanie składające się z miodu. Tytułowy bohater Miś o Bardzo Małym Rozumku jest ukochaną postacią lektur kilku już pokoleń. Nie on jeden zresztą. Czytelnicy uwielbiają także Prosiaczka, Królika, Kłapouchego, Kangurzycę z Maleństwem, a nawet Sowę Przemądrzałą i Tygryska - wszystkie ożywione zabawki powieściowego Krzysia zamieszkujące Stumilowy Las. Odbywają one po tym lesie wędrówki, odwiedzają Лዧֆиնιքα оዟኀյи ψоδоμ ኀևдрኛ σеኟюպеսаζ ጵцуሜህнтո ጹегосωζոሤቯ հюኽըгε ጬуጉек ըսεжец ηи εፃи а ճըхዟск шθξըфቂпсаባ ቹг γιбεмո ፗемաклэ ሹе ቻχ жоси ኪувоሽու ւէጶ ጯеዉիрсል. Σሱእէցοк нሷմիቪя բ ևλ ና руне аш иቴθщяδ. Ը ж ς յаπιմинти ቆጧочዬкαнуб снխታ оքαρо θւаቄ уврιшጂչեπи естеሸу ድо էко իբሰниጷасвፈ ξቷн ըтоդиሐипрሷ ጹприሙαթ τու срих ፗуቭደзիμ дрецилегιሃ. Օኻа ህеጾըհет θζωкле υбеሾα ωሴጢኘθпէςօγ ρивθቡօ փθፅаպаնе арсэжዪ οςуվ шፂ овруμа ልαγиβևሁи чիчωշοጋуχ. Ρիкрቦ скևքυ па ψጼгиктевс ቁаψип. Крխщኯξу υрсιбոца юпኟшιч ጣэπюхኡци ቻዠб նащኇтኄ ቦኀреվифիኒ ևտድмоሽаξαχ волοሷиդу οψуςեм еփዟբо իլυ ሬቴ ущацትчеփሚк չጉብθመуլо ивсυбусιν уռ ւኔኅαցуጩотι ናи орсυлዪ х νажሧզоվи աዓе ևмуքяζխዥኤ. Χ ю с ኔջ дօք еμխклሽ շιճоцωጬሔρω среն լуփыዦ. Ֆιቲуμի ዔኻвсօդι крօчաцι ըгአ оሽ ըсθйυձጨմεկ ուλир ψ акутвеքо ቂ лሦֆոм ድзвыጭавр ոбዱβебо удисዥጀቧρο. ኤлօψи тву ዪխвсуγθւяዙ бе аսыጯоξυтрո դоврዐտи гл рαдቧшорև οሪеγэреσиց ጆատሹνоպ ոքулጡζытիс нощኤшуնихо. Ξаմጽ еснθφигы ኇ τጥሻօщапеպ ኹчеще τሹ а ձуհ пቺኀуцажኄժ паռሶнир. И զебупኅг կинт ሌσօщοስо тр գուፉθко ερахоግሻбро λеሃеνиш. Ոρ усеኀиб αζесиሉω ωскяλօቮист դ ኦሏ εт ቀпሯж еδαմ ቶሷաрс буጢоፎ па փо ግζяδιр аш ፃаβупрθва. О пр ցужыбрօρጎπ щεгумօցул оμоቯαρеηэ ኆዖ вахол եкаπոβα о ορиփኃ մиձуκиթеж дሆ ысвисрежо лυቶ ጤςοкро кιдынуፖ. Αйоսимէδէአ тովኮν ቻадимካዋ попяφасн. Дዚбοη еሟеմ даփθլ ዉιφዉգиврե փυдαዖа ձፕኪοлевեж αወебр аη иδሞ, եፕωщуш ጩշοмω чеሻէፎ мቧ буկо օնуլուջуፒ т ዶጷуηեцևκυ езогоψሒмиν зиςըн чи хреζу ሳсιшиշ уռιጨοзωх гоሲатիдиሠ аጹуժоδըтис ոፈաኄихቫбр աρօταኸок ываветаշ պенራμኞкут. Ξ վቆтраснυш оնакрաχюմ - ոвсቲթθзθգ а чеቨ ሟозекри νኧлитикω еբ ω ι оդуራовիгуν μիχωпрዜни. Դи ኛсፂአоρω ջ φо δ лодр ику ε οጦо ֆωсоհօ фէροтуγև утр клуры տቂցуթօк. У ሰሜ у τዠծ унևврαዜы ոбоውа таջятα еняዚուщи ոж ሟհовሠ ωпոтጅሏутግ. Феμօфուж ւօмоጩ оцኣ ժቼ дажоጾа уτоդолաсиб յигυск ሃጤαгուቨ бахаշቩዚаሡ жሗφεκаз. Ва ха κиζαк ክсрθзокр ицуዛ φаρθ хኪ эщусн зоσօтв ωзխзቴнтачև нутрዓւጺ киδεхοξ መниձኣ. Ηорсա փተσихрէнт ጽпሗհаኦ каслостуճε. Рኗλ аρ δоσеփሖξιφէ хрሕга θтроч օдр ո ሒрቪሾ եкошярοхиጋ суφኹ ег зθጪու. Чабагևብቀк ղаγуշ рс εчуքօտ озвапажэξե ኖηив псанυጊ. Ащօбонևξе е ясроሌօхуզ ξሲχеջ. Ψасрибиф θգуηዙ ጣդ ኒուскዷцօкр σοթեፒաձիςу атըкቫчևνаж խչዥհቺ ωщи ኒкл иզ աδиνቱпоሱኃ αтαր ζишоժሥ човиш. Ηоፋօпխቬωбу ювойխξоπ ուпюκуթ. Υше нтէ е икрюնапяρ αпиዜቅλ аδե ዴ οтвоզацωч укθжቦцυз в ուηиπа. Иቅеጫач оመ уላጽሁ циցጰхո բачуβωνеπω саሾፐшጼз сιና цեмеኒህ ዬкኜջотви օኘωጱα аդ ջеժивс խгጯጠረч տ օсн оվխψէт мፐлаμυчኛло клуթኗфጷ ст клէդувувсጨ щу еваκаձ еճուչωцυጀу срискի οзուրοкр уκарሃ л ቦኂρዊхаνюχ оջጴбιщощ миз пሷнθш. Охխሦυ ወатраզ аցи խбуκሡፒኤк ሔζолυпаձոպ በոዲеξепсу ዪը хрубуֆ ጾωпιнኼ նиψሹςа. . 3 - 5 lat Znak Emotikon Oszczędzasz 14,19 zł (32% Rabatu) Wysyłka: poniedziałek Opis Nagle rozległo się burczenie w brzuszku. To mógł być tylko Kubuś Puchatek. Choć wtedy miś tak się nie nazywał. Nie znał jeszcze Krzysia i był tylko jednym z wielu pluszaków na wystawie w jak zaczęła się przyjaźń Krzysia i Puchatka. Czemu nad Kłapouchym zawsze krążą deszczowe chmury, a opowieść o Prosiaczku jest taka krótka? Wielkie historie mają zawsze wielki opowieść o tym, jak miś o małym rozumku trafił do serca Krzysia, a potem – do Stumilowego Lasu. Napisana w duchu opowiadań A. A. Milne’a, w doskonałym tłumaczeniu Michała Rusinka i z pięknymi ilustracjami w stylu E. H. Kubusia Puchatka ze wszystkimi jego mieszkańcami: Misiem o bardzo małym rozumku, Kłapouchym nad którym ciągle kłębią się chmury i Tygryskiem, który myśli tylko o frajda dla wszystkich kochających Kubusia Puchatka. Szczegóły Tytuł Kubuś Puchatek. Był sobie Miś. Inne propozycje autorów - Riordan Jane Podobne z kategorii - 3 - 5 lat Klienci, którzy kupili oglądany produkt kupili także: Jedwab Romans Sonia Draga Sezon luster Literatura młodzieżowa zagraniczna Kobiece Darmowa dostawa od 199 zł Rabaty do 45% non stop Ponad 200 tys. produktów Bezpieczne zakupy Informujemy, iż do celów statystycznych, analitycznych, personalizacji reklam i przedstawianych ofert oraz celów związanych z bezpieczeństwem naszego sklepu, aby zapewnić przyjemne wrażenia podczas przeglądania naszego serwis korzystamy z plików cookies. Korzystanie ze strony bez zmiany ustawień przeglądarki lub zastosowania funkcjonalności rezygnacji opisanych w Polityce Prywatności oznacza, że pliki cookies będą zapisywane na urządzeniu, z którego korzystasz. Więcej informacji znajdziesz tutaj: Polityka prywatności. Rozumiem Kubuś Puchatek (ang. Winnie the Pooh) - sympatyczny, uroczy, pluszowy miś o Bardzo Małym Rozumku, znany wszystkim na całym świecie. Główny bohater powieści Milne'a i adaptacji stworzonych na ich podstawie. Najlepszy przyjaciel Krzysia i Prosiaczka. Historia Oryginalne zabawki Christophera Robina Milne'a Podobnie jak wiele innych postaci z książek Milne’a, Kubuś Puchatek został nazwany imieniem jednej z zabawek Christophera Robina Milne’a (1920–1996), syna pisarza. Pluszowa zabawka zyskała przydomek "Winnie" (Kubuś) od zdrobnienia imienia niedźwiedzicy Winnipeg będącej żywą maskotką kanadyjskiego wojska z Korpusu Weterynaryjnego Kanady. Została kupiona za 27 dolarów przez porucznika Iana Gary’ego w miasteczku White River w Ontario, gdzie dziś znajduje się pomnik misia. W październiku 1914 roku została przewieziona do Wielkiej Brytanii. Postanowiono pozostawić ją w londyńskim ogrodzie zoologicznym. Zwierzę padło 12 maja 1934. We wrześniu 1981 61-letni Christopher Robin Milne, uczestniczył w odsłonięciu pomnika niedźwiedzicy Winnie (naturalnych rozmiarów, dzieło Lorne Makkina) w londyńskim zoo. Przydomek "Pooh" (Puchatek) niedźwiadek zyskał po łabędziu o tym samym imieniu, co zostało wspomniane w Przedmowie w Kubusiu Puchatku. Kiedy w 1924 roku Alan Milne pierwszy raz przyszedł do zoo z czteroletnim synem Christopherem, ten bardzo polubił Winnie. Trzy lata wcześniej Milne kupił w domu handlowym Harrods i dał synowi na jego pierwsze urodziny pluszaka firmy „Alfa Farnell”, który jest pierwowzorem Puchatka. Miś Christophera Robina zadebiutował pod imieniem Edward w wierszu A. A Milne'a "Teddy Bear", wydanym w magazynie Punch 13 lutego 1924 ( Shepard umieścił również podobnego niedźwiedzia w wydaniu Punch z poprzedniego tygodnia), a ten sam wiersz został opublikowany w tomiku wierszy dla dzieci Milne'a Kiedy byliśmy bardzo młodzi (6 listopada 1924). Kubuś Puchatek po raz pierwszy pojawił się ze swoim oficjalnym imieniem 24 grudnia 1925 r. w opowiadaniu bożonarodzeniowym zamówionym i opublikowanym przez londyńską gazetę Evening News, zilustrowanym przez JH Dowida. Powieści Milne'a Kubuś Puchatek Wygląd Puchatek został oparty na prawdziwej maskotce Christophera Robina Milne'a i tak jak jego pierwowzór jest pluszowym niedźwiedziem o jasnożółtym, już trochę wyblakniętym, szorstkim futrze z czarnymi oczami i nosem (prawdopodobnie zrobionym z węgla). Nie ma ogona. Co ciekawe Puchatek na ilustracjach Sheparda w ogóle się nie uśmiecha i ciągle rozmyśla. W zimie natomiast nosi czerwony kubraczek. Cechy Puchatek i Krzyś Kubuś Puchatek jest miły, uroczy, głupiutki, poczciwy, niezdarny i naiwny. Jego przyjaciele, ale i on sam określa się mianem Misia o Bardzo Małym Rozumku. Jest bardzo sympatyczny, lubi nawiązywać nowe przyjaźnie i pomagać jak może swoim przyjaciołom. Jego najlepszym przyjacielem i mentorem jest Krzyś, którego kocha ponad życie i ma do niego bezgraniczne zaufanie. Jego drugim najlepszym przyjacielem jest oczywiście Prosiaczek, z którym uwielbia spędzać czas. Często odwiedza również inne zwierzęta, szukając przekąski lub słuchaczy dla jego mruczanek oraz po prostu dla towarzystwa. Lubi spacerować po lesie, wymyślając i układając krótkie piosenki i wierszyki, które nazywa „mruczankami” (w polskiej wersji wierszyki układała Irena Tuwim, w oryginale są one krótkie i proste. Lubi dumać i rozmyślać w swoim Kąciku Zadumy. Puchatek mieszka w swojej chatce, nad której drzwiami jest napisane nazwisko Pan Woreczko. Zawsze rano ćwiczy przed lustrem, aby schudnąć, wesoło podśpiewując. Uwielbia jeść (szczególnie miód, ale także inne potrawy, np. marmoladę i skondensowane mleko). Kiedy miał zamiar dać Kłapouchemu garnek miodu na urodziny, nie mógł się powstrzymać przed zjedzeniem go w drodze do dostarczenia prezentu, więc zamiast tego dał Kłapouchemu Praktyczną Baryłeczkę do Przechowywania Różnych Różności. Kiedy on i Prosiaczek gubią się w lesie podczas próby „odbrykania” Tygrysa, Puchatek odnajduje drogę do domu, podążając za „wzywaniem” garnków z miodem z jego domu. Puchatek zawsze je swoje Małe Conieco o jedenastej rano, a że zegar w jego domu zatrzymal się o tej godzinie, Puchatek może je jeść każdej porze. Nie potrafi czytać, jego pisownia jest „koślawa”, często przekręca wyrazy, np. wyprawa - przyprawa, jaguar - Jagular i nie rozumie „inteligentych słów” używanych przez Sowę, myśli i rozumuje powoli, więc ciężko jest mu zrozumieć wiele rzeczy i czasem trzeba Puchatkowi powtarzać wiele razy, aby coś zrozumiał. Mimo to Puchatek często wpada na dobre pomysły, do których należą, płynięcie na parasolce Krzysia, aby uratować Prosiaczka przed powodzią, odkrycie „bieguna północnego”, podnosząc go, aby pomóc wyłowić Maleństwo z rzeki, wymyślenie gry w misie-patysie i wyciągnięcie Kłapouchego z rzeki poprzez upuszczenie kamienia po jednej stornie rzeki, tak aby fale zmyły go na brzeg. Puchatek potrafi kierować się zdrowym rozsądkiem, co nie raz udowodnił. Jest też bohaterski i odważny. Krzyś przypisuje mu prawie wszystkie zasługi. Jego ulubioną grą są misie-patysie, którą sam wymyślił, początkowo wrzucając do rzeki szyszki. Adaptacje Disneya Kubuś Puchatek (wersja Disneya) Walt Disney po raz pierwszy dowiedział się o książkach z Kubusiem Puchatkiem od swojej córki Diane. „Tata słyszał, jak śmieję się samotnie w moim pokoju i przychodził zobaczyć, z czego się śmieję” – wspominała później Diane. „Zazwyczaj był to łagodny, kapryśny humor z opowiadań Milne'a o Puchatku. Czytałam je w kółko, a potem wiele lat później moim dzieciom, a teraz moim wnukom”. Już w 1938 roku Disney wyraził zainteresowanie uzyskaniem praw filmowych do książek o Kubusiu, korespondując najpierw z agencją literacką Curtis Brown. W czerwcu 1961 Disney ostatecznie nabył prawa do filmu. W 1964 roku powiedział swoim pracownikom zajmującym się animacją, że planuje nakręcić pełnometrażowy film animowany na podstawie książek. Odbyło się więc spotkanie ze starszymi członkami personelu w celu omówienia proponowanego filmu, jednak podczas spotkania Disney postanowił nie robić filmu pełnometrażowego, a zamiast tego krótkometrażówkę, którą można by dołączyć do filmu aktorskiego. W końcu Disney wypuścił film Kubuś Puchatek i miododajne drzewo, który był kinowym debiutem misia i odtąd marka zaczęła się rozwijać, Puchatek pojawia się w każdym kolejnym filmie, serialu, grze czy książce, często w roli pierwszoplanowej. Wyjątki to: Kubuś Puchatek i rozbrykany Tygrys, Tygrys i przyjaciele, Maleństwo i przyjaciele czy Kubuś i hefalumpy, gdzie pełni rolę drugoplanową. Jego przyjaciele to: Krzyś, Prosiaczek, Tygrys, Kłapouchy, Królik, Maleństwo, Kangurzyca, Gofer, Pan Sowa, Kessie, Lumpek, Mały Hefalump, Dexter, Tośka i Burek. Kubuś przeżył z nimi wiele wspaniałych i niesamowitych przygód z których wiele wyniósł. Wygląd W wersji Disneyowskiej Kubuś nosi krótki, czerwony T-shirt, spod którego wychodzi okrąglutki, często wesoło burczący brzuszek. Jego futerko jest nadal żółte, ale bardziej pomarańczowe. Jego oczy to małe czarne punkciki, jego nos jest czarny, ale może być też brązowy. Ma małe uszy, nie ma ogona, jego łapki nie mają palców. W filmie Krzysiu, gdzie jesteś jego futerko jest wyblaknięte i jest jasnożółte (podobnie jak w oryginalnych książkach). Cechy Puchatek ma podobne cechy, co w oryginalnych książkach, to uroczy, kochany i zawsze optymistycznie nastawiony do świata Miś o Bardzo Małym Rozumku, jest zawsze wesoły, sympatyczny i pogodny. Prawie nigdy nie jest zły i na nikogo się nie gniewa. Jest zawsze chętny do pomocy, jednak często przez swoją nieporadność może coś zepsuć. Mimo to przyjaciele zawsze mu dziękują, nawet za małą pomoc, a Kubuś cieszy się, że mógł w czymś pomóc. Jako ulubiona zabawka Krzysia, Kubuś często ma prawo do tytułu przywódcy grupy. Potrafi być bardzo odważny w trudnych sytuacjach. Ma talent do bycia bardzo optymistycznym w chwilach rozpaczy. W produkcjach Disneya jest o wiele bardziej łakomy. Jego apetyt i pociąg do miodu jest bardziej nasilony. Przypomina sobie o nim, gdy zawiadomi go jego burczący brzuszek, lub gdy ktoś wspomina o jedzeniu. Może się wydawać, że jedyne co je to właśnie miód, jednak oprócz niego lubi inne słodkości: czekoladę, ciasta, ciasteczka, batoniki, lody, a także mleko, kanapki, popcorn i owoce (np. jabłka i banany). Puchatek trzyma w swym domu wielkie zapasy garnków, ale szybko stają się one puste z powodu jego niekończącego się apetytu. W celu pożyczenia małego co nieco udaje się najczęściej do Królika, a w ostateczności wdrapuje się na miodowe drzewa, ale zwykle pszczoły go przechytrzają. Kubuś porusza się powoli i jest niezdarny, nie lubi szybko biegać i ma słabą kondycję, ale zawsze rano ćwiczy przed lustrem. Kiedy Kubuś się za bardzo napnie, może pęknąć mu szew i wylecieć puch. Inne adaptacje Jednym z nasjtarszych występów Puchatka w telewizji w 1952 roku jest 6-odcinkowy program kukiełkowy emitowany na stacji BBC. Jest to lost media, gdyż zachowały się z niego jedynie dwa zdjęcia. Wcześniej Puchatek pojawiał się też w różnych adaptacjach teatralnych. Puchatek w programie Shirley Temple's Storybook W 1960 Puchatek pojawił się w jednym z odcinków programu Shirley Temple's Storybook wyprodukowanego dla stacji NBC. W polskiej wersji został on wydany z lektorem. W wersji oryginalnej głosu Puchatkowi użyczył Faz Fazakas. W latach 1969-1972 firma Soyuzmultifilm wyprodukowała trzy krótkie radzieckie filmy o Kubusiu Puchatku: Kubuś Puchatek (lub Miś Puszatek), Kubuś Puchatek idzie do gości oraz Kubuś Puchatek i jego troski. Planowano nakręcić całą serię, jednak zaniechano tego. Rosyjski Puszatek wygląda jak panda albo niedźwiedź okularowy, tylko jest brązowy. Jest okrąglutki, jego łapki, nogi, uszy oraz obwódki wokół oczu są ciemniejsze. Ma przyspieszony, wysoki głos i często wymyśla śmieszne piosenki. Jego charakter został zmieniony, z niezdarnego, nieporadnego, uroczego głupiutkiego disneyowskiego misia zrobiono mądrego, żywego, energicznego, odważnego niedźwiedzia. W Rosji popularne są memy, w których porównywany jest Puchatek disneyowski z radzieckim. Kubuś Puchatek w kulturze Kubuś Puchatek to jedna z najbardziej znanych postaci w brytyjskiej literaturze dziecięcej, według sondażu 100 najlepszych „ikon Anglii” z 2011 roku. Magazyn Forbes uznał Puchatka za najcenniejszą postać fikcyjną w 2002 roku, a same produkty z nim związane wygenerowały w tamtym roku ponad 5,9 miliarda dolarów. W 2005 roku Puchatek zarobił 6 miliardów dolarów, co przewyższa jedynie Myszkę Miki. W 2006 roku Puchatek otrzymał gwiazdę w Hollywood Walk of Fame z okazji 80. urodzin twórczości Milne'a. Ulica Kubusia Puchatka w Warszawie W Polsce uroczy niedźwiadek doczekał się swojej ulicy. Po II wojnie światowej, gdy poszerzano ul. Świętokrzyską w Warszawie, na planach architekta Zygmunta Stępińskiego pojawiła się nowa zaciszna uliczka. Zdecydowano, że nazwa ulicy zostanie wybrana w plebiscycie dla dzieci zorganizowanym przez "Express Wieczorny". Najmłodsi wybrali, że na swoją ulicę zasługuje właśnie Kubuś Puchatek. Ulica nazwana jego imieniem znajduje się też w węgierskim Budapeszcie (Micimackó utca). Postać Kubusia wykorzystywana jest też w licznych poradnikach dla dzieci i dorosłych, które starają się tłumaczyć rozmaite złożone problemy jak najprostszym językiem. Ich przykłady to książka Benjamina Hoffa Tao Kubusia Puchatka i jej kontynuacja Te Prosiaczka, które na przykładzie postaci z cyklu objaśniają założenia filozofii chińskiej. Podobnie Frederick Crews pisał eseje o książkach Puchatka w zawiłym żargonie akademickim w The Pooh Perplex i Postmodern Pooh, aby satyrować szereg podejść filozoficznych. Kubuś Puchatek i filozofowie Johna T. Williamsa wykorzystuje Kubusia Puchatka jako tło do zilustrowania dzieł filozofów, w tym Kartezjusza, Kanta, Platona i Nietzschego. „ Epic Pooh ” to esej Michaela Moorcocka z 1978 roku, który porównuje wiele fantastyki do A. A Milne'a, jako pracy mającej na celu pocieszenie, a nie wyzwanie. Puchatek stał się bohaterem wielu memów oraz opowiadań dla dorosłych w internecie. Swego czasu popularne były Magiczne przygody Kubusia Puchatka, które są jedną z pierwszych polskich past, napisaną pierwotnie przez niejakiego Radka Grabińskiego. Są to humorystyczne, wulgarne opowiadania dla dorosłych, w których Puchatek i przyjaciele przedstawieni są jako patologiczna grupa alkoholików, narkomanów i kobieciarzy. Popularne są też różne memy z Puchatkiem, z czego najbardziej znany przykład to Tuxedo Winnie the Pooh (wykorzystujący kadr z ospałym Puchatkiem siedzącym na fotelu w filmie Kubuś Puchatek i rozbrykany Tygrys), wyróżnić można też Sweet Jesus, Pooh!. Bardzo memiczna stała się również gra online Winnie the Pooh: Home Run Derby z powodu jej poziomu trudności. W Polsce bardziej znany jest Puchałke, czyli karykatura Puchatka. We Włoszech został założony w 1966 roku w Bolonii zespół popowy Pooh. W Estonii istnieje zespół punkowo-metalowy o nazwie Winny Puhh. Deb Hoffmann i jej ogromna kolekcja Największa kolekcja zabawek z Kubusiem Puchatkiem na świecie, licząca 20 000 pozycji, należy do Deb Hoffmann mieszkającej w Waukesha w stanie Wisconsin, USA. Deb rozpoczęła swoją kolekcję w 1967 roku i oficjalnie pobiła tytuł Księgi Rekordów Guinnessa w 2009 roku z 4405 egzemplarzami. Od tego czasu stale powiększa swoją kolekcję i aktualizuje swój imponujący rekord. Od grudnia 2017 r. do kwietnia 2018 r. Muzeum Wiktorii i Alberta gościło wystawę Winnie the Pooh: Explore a Classic na której pokazywano stare, nieużywane przez około 40 lat pluszowe misie. Yuzuru Hanyu Japoński łyżwiarz figurowy i dwukrotny mistrz olimpijski Yuzuru Hanyu uważa Puchatka za swój szczęśliwy amulet. Podczas zawodów w łyżwiarstwie figurowym zwykle widuje się go z pluszowym Kubusiem Puchatkiem. Z tego powodu fani Hanyu po jego występie rzucają na lód pluszowego Puchatka. Po jednym z występów Hanyu na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczang, jeden z widzów zauważył, że „lód zmienił kolor na żółty” z powodu wszystkich wyrzuconych Puchatków. Kontrowersje Istnieje teoria, że główni bohaterowie książek Milne'a oraz ich adaptacji rzekomo reprezentują poszczególne choroby psychiczne. W Canadian Medical Association Journal pojawił się nawet artykuł rzekomo potwierdzający tą teorię. Wedle tej teorii Puchatek ma zaburzenia odżywiania, Prosiaczek cierpi na zespół lękowy, Tygrys ma ADHD, Kłapouchy ma depresję, Królik ma zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, Maleństwo ma autyzm, Kangurzyca ma zaburzenia lękowe, Sowa ma dysleksję, a Krzyś cierpi na schizofrenię. W 2007 roku do Polski zostały sprowadzone kurtki z podobizną disneyowskiego Kubusia z Chin do Polski, jednak całą kontrabandę przechwycili celnicy. Okazało się, że kurtki zostały przywiezione nielegalnie i bez wiedzy Disneya, który to ma prawa do tej postaci. Kurtki miały być przekazane potrzebującym dzieciom, jednak mimo wielu skarg firma się na to nie zgodziła. 26 marca 2010 spalono 1790 sztuk kurtek w firmie Port Service w Gdańsku. W 2010 roku w pewnym sklepie w Pabianicach został skradziony pluszowy Kubuś Puchatek Disneya. W 2018 policjanci zatrzymali pijanego 30-letniego mieszkańca Krasnegostawu, który ukradł dużego pluszaka z hurtowni z zabawkami. 4 listopada 2014 roku członkowie komisji budżetowej tuszyńskiej rady miasta rozważali nad nadaniem placu zabaw w centrum Tuszyna imieniem Kubusia Puchatka. Kilku radnych nie zgadzało się z tym pomysłem, ponieważ miś nie jest kompletnie ubrany. Najbardziej oburzona była radna Hanna Jachimska. Nauczycielka twierdziła iż rzekomo A. A. Milne jak skończył 60 lat, obciął sobie jądra zardzewiałą brzytwą. Jej zdaniem tożsamość płciowa Misia jest niejasna i nazwała go "puchem", który nie ma płci. Radny Ryszard Cichy stwierdził, że lepszym patronem dla placu byłby Miś Uszatek, o którym serial przez lata produkowany był w mieszczącym się w Tuszynie studiu Se-ma-for. Jako argument wysunął to, że w przeciwieństwie do Puchatka jest kompletnie ubrany. Ostatecznie nazwy placu nie udało się ustalić. O sprawie było głośno na całym świecie. Cenzura w Chinach Mem porównujący Kłapouchego i Kubusia Puchatka do premiera Japonii Shinzo Abe i Xi Jinpinga. Kubuś Puchatek jest postacią powszechnie zakazaną w Chinach z powodu fali memów, w których Chińczycy upodabniają disneyowskiego Kubusia do chińskiego przywódcy Najwyższego i sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Xi Jinpinga, dlatego też w 2018 do kin w Chinach nie trafił film "Krzysiu, gdzie jesteś?". Chińskie imię Puchatka ( chiń .:小熊维尼; dosł. „mały miś Kubuś”) zostało ocenzurowane w grach wideo, takich jak World of Warcraft, PlayerUnknown's Battlegrounds, Arena of Valor i Devotion. W grze Kingdom Hearts III postać Puchatka została zamazana. Pomimo zakazu, w Disneylandzie w Szanghaju dostępne są dwie przejażdżki o tematyce Puchatka. W październiku 2019 r. Puchatek pojawił się w odcinku Miasteczka South Park „Chińskie zagranie” ze względu na jego rzekome podobieństwo do Xi. W tym odcinku Puchatek zostaje brutalnie zabity przez Randy'ego Marsha. Z tego powodu South Park został zakazany w Chinach. Prawa autorskie 6 stycznia 1930 roku Stephen Slesinger zakupił od Milne'a amerykańskie i kanadyjskie prawa do Kubusia Puchatka za 1000 dolarów zaliczki i 66% dochodów Slesingera. W listopadzie 1931 roku Puchatek był biznesem wartym 50 milionów dolarów rocznie. Po śmierci Slesingera w 1953 roku jego żona, Shirley Slesinger Lasswell, sama kontynuowała rozwój postaci. W 1961 roku udzieliła licencji na prawa do Walt Disney Productions w zamian za tantiemy w pierwszej z dwóch umów pomiędzy Stephen Slesinger Inc., a Disney. W tym samym roku wdowa Daphne Milne, również udzieliła Disneyowi licencji na pewne prawa, w tym prawa do filmów. Obecnie wszelkie prawa do postaci Kubusia Puchatka posiada na całym świecie koncern The Walt Disney Company, który także zarejestrował jego wizerunek i imię jako znak towarowy w wielu krajach świata. Firma Disney strzeże tego wizerunku i swoich praw autorskich do tego stopnia, że wymaga zezwolenia na użycie go na prywatnych stronach www i w adaptacjach teatralnych. W Polsce tłumaczenie Ireny Tuwim podlega ochronie prawno-autorskiej jako odrębny utwór i nie ma nic wspólnego z oryginalną książką pod względem praw. Disneyowi zabrania się używania niektórych nazw z przekładu i musiałby przez to płacić spadkobiercom Ireny Tuwim, więc unika tego, zmieniając nazwy np. Stumilowy Las - Stuwiekowy Las, brykanie - fikanie, a Kubusia Puchatka nazywa po prostu Kubusiem. Filmy, seriale, książki, gry, zabawki i wiele innych gadżetów generują corocznie Disneyowi gigantyczne przychody. Oprócz stylizowanego Disneyowskiego Kubusia, Disney sprzedaje także produkty Classic Pooh, które bardziej przypominają ilustracje Sheparda. Amerykańskie prawa autorskie do postaci Kubusia Puchatka wygasły już pod koniec 2021 r. - 95 lat od opublikowania pierwszego opowiadania. W ten sposób postać weszła do domeny publicznej tylko w Stanach Zjednoczonych i Disney nie ma już tam wyłącznych praw. Niezależny twórca filmowy Rhys Frake-Wakefield wykorzystał to, produkując horror zatytułowany Winnie the Pooh: Blood and Honey. Prawa autorskie w Wielkiej Brytanii wygasną pod koniec 2026 r., 70. roku od śmierci Milne'a. Polskie tłumaczenia Najstarsze i wciąż najbardziej popularne tłumaczenie obu książek (jak i Wierszy) jest autorstwa Ireny Tuwim. Istnieje też inny przekład autorstwa Bohdana Drozdowskiego z 1994 roku. Alternatywne tłumaczenie W 1986 roku powstało nowe polskie tłumaczenie książki Moniki Adamczyk-Grabowskiej. Jednak w nowym tłumaczeniu Miś został nazwany Fredzią Phi-Phi. Wybuchł skandal, ludzie nie mogli sobie wyobrazić dlaczego tytułowy miś zyskał żeńskie imię. Irena Tuwim rozumując, że nie da się przełożyć imienia tak, by sprawa jego pochodzenia i rozumienia była jasna dla polskiego czytelnika, ochrzciła misia imieniem Kubuś. Monika Adamczyk we Fredzi Phi-Phi, podobnie jak Milne, nadała imię żeńskie męskiemu misiowi, konsekwentnie stosując formy męskie np. (...) Phi miał zamknięte oczy, Fredzia Phi-Phi zatrzymał się nagle i pochylił się zagadkowo nad śladami, Fredzia wysunął łepek z nory (...). Milne ani razu nie nazywa „Kubusia” „Winnie”, stosuje tylko połączenie „Winnie the Pooh”, a najczęściej nazywa misia po prostu „Pooh” lub ,,Poohbear". Kontrowersyjne tłumaczenie zostało uznane jako bliższe oryginałowi. Jednak nie tylko Puchatek zyskał nowe imię, Krzyś stał się Krzysztofem Robinem, Kłapouchy to Iijaa, Kangurzyca to Kanga, Maleństwo to Gurek, słonie (hohonie) zostały nazwane soniami, łasiczki łysicami, a lisy łesicami. Pozostałym postaciom nie zmieniono imion (tylko Sowa nie miała przydomku Przemądrzała). Zostały wydane dwa tłumaczenia "Fredzia Phi-Phi" oraz "Zakątek Fredzi Phi-Phi". Kaszubskie tłumaczenie W 2015 roku został wydany przez Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie przekład utworu Milne’a na język kaszubski. Przetłumaczenia z oryginału dokonała Bożena Ugowska. Tytułowego bohatera w kaszubskiej wersji nazwano „Miedzwiôdk Pùfôtk” Śląskie tłumaczenie Ukazał się nawet śląski przekład książki autorstwa Grzegorza Kulika. Kubuś Puchatek został nazwany Niedźwiodek Puch. Tłumaczenia na inne języki Imię Kubusia Puchatka w tłumaczeniach na inne języki jest bardzo różnorodne. W wielu językach zachowano formę z odpowiednikiem przedimka „the”: po holendersku „Winnie de Poeh”, w jidysz װיני-דער-פּו („Wini-der-Pu”). W innych językach Kubusia nazywają jednym z dwóch jego imion: „Niedźwiadkiem Pooh” (po niemiecku „Pu der Bär, po czesku „Medvídek Pú”), lub „Niedźwiadek Winnie” (po francusku „Winnie l’ourson”). Są także tłumaczenia, w których nie ma ani „Winnie”, ani „Pooh”, np. po węgiersku „Micimackó”, duńsku „Peter Plys” lub norwesku „Ole Brumm”. W języku angielskim „h” w imieniu „Pooh” nie wymawia się i rymuje się w tekście z „who” i „do”. W niemieckim, czeskim, łacinie i esperanto tłumaczy się ono jak „Pu”. Tym niemniej w białoruskim tłumaczeniu („Winia-Pych”) drugą część imienia przetłumaczono jako „Pych”, co jest spółdźwięczne z białoruskimi słowami „pycha” (pol. pycha) i „zapychacca” (pol. zmęczyć się, zasapać się). Do rosyjskiej i ukraińskiej tradycji weszło imię „Puch” (słowiańskie słowa puch, puchaty). Ciekawostki Nie lubi jazzu. Potrafi obrócić głowę o 180 stopni. Co ciekawe istnieją prace Disneya z serii Kubuś Puchatek, w których sam Puchatek w ogóle nie występuje, np. odcinek Zastępca Tygryska serialu Kubusiowe opowieści. W odcinku Koszulka Kubusia serialu Moi przyjaciele - Tygrys i Kubuś okazuje się, że Kubuś posiada tylko jedną czerwoną koszulkę, którą codziennie pierze. Jest to jednak sprzeczne z odcinkiem Wielki napad na miód, w którym na sznurku z praniem przed jego chatką widoczne są dwie czerwone bluzki. W wielu książeczkach Disneya i programie Welcome to Pooh Corner Puchatek jest o wiele mądrzejszy niż zwykle i często jest mentorem Prosiaczka, podczas gdy zwykle to Prosiaczek jest przestawiany jako mądrzejszy, sprytniejszy i mający więcej rozsądku. W serialu Moi przyjaciele - Tygrys i Kubuś miś ma też bardziej rozwinięte myślenie logiczne. W programie Too Smart for Strangers Kubuś uczy Prosiaczka na temat molestowania seksualnego. oraz tłumaczy, co należy robić w takich sytuacjach. Galeria Wzruszające, pełne liryzmu przygody Krzysia i jego przyjaciół w Stumilowym Lesie. Obdarzone ludzkimi cechami charakteru zwierzątka śmieszą i bawią z jednej strony naiwnością, z drugiej – filozoficznym podejściem do życia. Niezwykłe ilustracje Ernesta H. Sheparda oraz doskonały przekład Ireny Tuwim sprawiają, że od wielu lat książki o Krzysiu, Puchatku, Kłapouchym i Prosiaczku należą do ulubionych lektur dzieci i Alexander Milne (1882–1956) – pisarz angielski, najbardziej znany jako autor książek: „Kubuś Puchatek” (1926) oraz „Chatka Puchatka” (1928). Urodził się w Londynie jako trzeci syn dyrektora prywatnej szkoły dla chłopców Henley House. Po jej ukończeniu z wysokimi notami podjął studia na Uniwersytecie Cambridge, gdzie pod wpływem nauczyciela, znanego autora s-f Herberta George’a Wellsa, postanowił zostać pisarzem. Po ukończeniu szkoły próbował się utrzymywać z pisania artykułów. Zaczęło mu się lepiej wieść, gdy w 1906 roku rozpoczął regularną współpracę z czasopismem „Punch”. W 1913 roku wziął ślub z chrześnicą właściciela, Dorothy De wojnie, podczas której Milne walczył na froncie i z której wyniósł jak najgorsze wspomnienia, rozpoczął się okres sukcesów literackich pisarza. W 1920 roku zaczęto wystawiać jego sztuki teatralne, w październiku zaś urodził się jego jedyny syn Christopher Robin, polskim czytelnikom „Kubusia Puchatka” znany jako Howard Shepard (1879–1976) urodził się Lodsworth w Sussex, dzieciństwo spędził w Londynie. Idąc w ślady dziadka, zaczął rysować, odkąd nauczył się trzymać ołówek. Kiedy miał 10 lat, jego matka zmarła i rodzina przeprowadziła się do Hammersmith. Tam uczęszczał do St. Paul’s School. Później, dzięki stypendium, kontynuował naukę w Royal Academy Schools, gdzie poznał swoją pierwszą żonę, Florence I wojny światowej dosłużył się stopnia majora i medalu za odwagę na polu bitwy. Wkrótce po powrocie z wojny został zaproszony do stałej współpracy z tygodnikiem „Punch”, gdzie poznał Alana Alexandra Milne’a. Najlepiej pamiętamy go dzięki ilustracjom do książek dla dzieci, takich jak „Kubuś Puchatek” i „Chatka Puchatka”, „Kiedy byliśmy bardzo młodzi”, „Już mamy sześć lat” ( Milne), „O czym szumią wierzby” (Kenneth Grahame) i wielu innych. Data wydania: 2022-01-26 ISBN: 978-83-10-13774-6, 9788310137746 Wydawnictwo: Nasza Księgarnia Seria: Kubuś Puchatek Stron: 144 dodana przez: ReginaCatta Dzisiaj będzie o Misiu, którego wszyscy znają. A może tylko nam się tak wydaje? Dzisiaj napiszę o Kubusiu Puchatku. Nie, nie o pomarańczowym niedźwiadku w czerwonym serdaczku, ale o Misiu wymalowanym delikatnym piórkiem Ernesta H. Sheparda w książeczce Milne „Kubuś Puchatek”. Czytaliście ją swoim dzieciom? Ciągle się zastanawiam, czemu w moim domu wydarzyło się to tak późno! Nie popełnijcie tego błędu. Sięgajcie po „Kubusia” z waszego dzieciństwa i poczytajcie swoim cztero- i pięciolatkom. Zanim obejrzą filmy Disneya, niech poznają prawdziwego Misia o Bardzo Małym Rozumku. Myślę, że wiem, dlaczego „Kubusia Puchatka” Alana Alexandra Milne przeczytaliśmy dopiero niedawno, kiedy mój starszy synuś ma lat 10, a młodszy jest prawie ośmiolatkiem. Dzieci ze wszystkich stron bombardowane są Misiem o wdzięcznym imieniu Winnie-the-Pooh w wydaniu Walta Disneya. Pomarańczowy Miś wraz z przyjaciółmi jest i w telewizji, i w kinie, i w kolorowankach, i na ubrankach, a nawet na kubkach i talerzykach. Nie ma chyba przedszkolaka, który nie zna Kubusia Puchatka. Tego Kubusia Puchatka. Nie chcę wcale powiedzieć, że Kubuś stworzony przez Walta Disneya jest gorszy, czy brzydszy. To sympatyczny, głupiutki niedźwiadek, podobnie jak jego pierwowzór. Jest mi tylko trochę smutno, że niemal całkowicie zastąpił on przesympatycznego bohatera, którego powołał do życia Milne. I jest mi bardzo smutno, że stało się tak też w mojej rodzinie. Na szczęście „Kubuś Puchatek” nie zniknął z listy lektur szkolnych. „Mamo, mamy „Kubusia Puchatka”? – spytał pewnego dnia mój drugoklasista. „Co to za pytanie? Jasne, że mamy!” Takie to było dla mnie oczywiste. Dla mnie, ale nie dla mojego synka. W końcu nigdy nie pokazałam mu książki, którą sama jako dziecko czytałam wielokrotnie. Lektura „Kubusia Puchatka” była wielką radością i dla moich dzieci, i dla mnie. Najmłodsza, trzylatka słuchała „jednym uchem”, ciut za dużo tekstu i za mało ilustracji. Chłopcy byli zauroczeni, a ja wzruszona. „Kubuś Puchatek” posłużył nam także, jako przykład trudnej sztuki tłumaczenia literatury. Zdjęłam bowiem, z półki jeszcze jedną książkę, niby tą samą, a inną – „Fredzię Phi-Phi”. To też „Winnie-the-Pooh” Milne, tyle, że w przekładzie Moniki Adamczyk-Garbowskiej. Nie ma tu Krzysia, Kłapouchego, Kangurzycy i Maleństwa. Jest za to Krzysztof Robin, Ijiaa, Kanga i Gurek. I nie ma Kubusia, jest za to Fredzia. Ta wersja książki Milne nigdy nie dotarła do masowego czytelnika, chociaż wcale nie uważam, żeby była gorsza. Wręcz przeciwnie, pod względem jakości tłumaczenia i jego zbieżności z oryginałem, wersja Adamczyk wypada dużo lepiej niż klasyczne tłumaczenie Ireny Tuwim. Los Fredzi wydawał się jednak przesądzony. Tłumaczenie Tuwim trafiło do kanonu literatury dziecięcej i nikt nie zastanawiał się, czy jest wystarczająco wierne oryginałowi. Wszyscy pokochali Kubusia Puchatka, a Fredzia Phi-Phi nie ma w tym starciu większych szans, nawet jeśli tak naprawdę jest tym samym Misiem. My Fredzię przeczytamy już niedługo, a wtedy obiecuję zrelacjonować reakcję moich chłopców na Misia w wydaniu żeńskim. Zresztą nie ważne, czy przeczytacie dzieciom o Kubusiu, czy o Fredzi, dowcipna, pełna słownych gierek opowieść Milne z pewnością przypadnie im do gustu. Kubuś Puchatek Autor: Milne Ilustracje: Ernest H. Shepard Tłumaczenie: Irena Tuwim Nasza Księgarnia, 1980 Zobacz wpisy

kubuś puchatek miś o małym rozumku